24/4/24: 19:10

Καθετί που δημιουργεί

τον ανθρώπινο πόνο

Πάντα με μάτια κλειστά

και με φώτα ανοιχτά

ονειρεύεσαι μόνο

Καθετί που δημιουργεί

τον ανθρώπινο πόνο

μετά από κάποιες δειλές

προσπάθειες σκόρπιες θηλιές

εφιάλτη σε ανταμώνω

Είναι που έρχεται αργά

μες τη νύχτα κρυφά

κι είναι η επιθυμητή ηρεμία

κατάρα σαν άξαφνη ευτυχία

και πισώπλατη μαχαιριά

Είναι όποτε γίνηκες στίγμα

μετά από κάθε καρδιάς σου ρίγμα

Και από μακριά σε παρακολουθεί

χωρίς ποτέ σου να φανερωθεί

σαν αίνιγμα την ξαστεριά

Μετά από μακροχρόνια πείνα

έρχεται σαν απροειδοποίητο κύμα

Και σαρώνει όλα τα γραπτά

στην άμμο όλα τα απτά

και σε μετατρέπει σε αγώνα

Μετά από στεγνό ξερό στόμα

περιφέρεσαι σαν καταραμένο πτώμα

Σε κάνει να μοιάζεις σκουπίδι

ασήμαντος σαν καρπός βελανίδι

για τροφή σε κατοχή σε άλλον αιώνα

Ανυποψίαστος ποτέ σου δεν θα βρεις

γαλήνη στην ψυχή σου δεν μπορείς

Και όσο δίνεις να είσαι προετοιμασμένος

πως θα βρεθείς ατιμασμένος

και θα φυλάς μαραμένα λουλούδια

Ανυποψίαστος ποτέ σου δεν θα λάβεις

αγάπη αντάξιά σου, μόνο θα θάβεις

τα συναισθήματα σου βαθιά

σε κάποια κρυφή ερημιά

θα γράφεις μόνος τραγούδια

Και όσο και αν επιμένεις να νιώσεις

ολοένα τους γύρω σου θα θυμώσεις

που δεν κοιτάς να βολευτείς

σε προχειρότητες να αναλωθείς

θα σε στήσουν στον τοίχο!

Και όσο και αν επιμένεις να μείνεις

όπου σε διώχνουν, συναισθήματα οδύνης

Και προσπαθείς να είσαι λογικός

είναι μάταιο να γίνεις κυνικός

όποτε γράφεις έστω έναν στίχο!

Κάνω αγώνα ώστε να συντρίψω

δεν έχω δεύτερο εαυτό να κρύψω

Και ας είμαι για τους άλλους παροδικός

γνώριμος επιφανειακά, μα μοναδικός

Δεν χρειάζεται να καταθέσω πειστήρια

Κάνω αγώνα για να μην μισήσω

όσα αγαπώ να μην νεκροφιλήσω

Σε φωτογραφίες κενές να ταξιδεύω

σαν πλοίο χωρίς πανιά περιοδεύω

Και οι μνήμες της ψυχής μου βασανιστήρια

Ήμουν πάντοτε για τους άλλους παρόν

σε χρόνους αισθημάτων εχθρικών

Για εμένα υπήρχε πάντα ουσία

στη γλυκιά μέθη πεμπτουσία

Και καμία αναβολή ευθύνης

Ήμουν πάντοτε για άλλους χρήσιμος

οπότε κατέληξα να είμαι συγκρίσιμος

Και μονάχος διαβαίνω το δρόμο

με έναν σταυρό επάνω στον ώμο

Έτσι καταλήγεις αν για αγάπη επιμείνεις

Για πολλοστή φορά νιώθω νικημένος

από λάθος ανθρώπους παρατημένος

Δεν προτίμησα ποτέ μου να τους μοιάσω

με μια βροχής σταγόνα να ξεδιψάσω

Ή όλα ή τίποτα το σύνθημα μου!

Για πολλοστή φορά νιώθω την απουσία

ανθρώπων που δεν ήθελαν καμία ουσία

Κι όμως δεν με άλλαξαν καθόλου

δεν μπήκα στο πετσί κανενός ρόλου

Και είναι η μοναξιά το πάθημα μου!

19/4/24: 17:50

Οι πιο επικίνδυνες

φράσεις στον κόσμο

είναι οι εξής:
Σε θέλω
Μου λείπεις
Σε έχω ανάγκη
Σε χρειάζομαι
Σε Αγαπώ
Μην φύγεις!
Ξυπνούν άγρια ένστικτα

στους αποδέκτες
που ψάχνουν θηράματα
για να ξεσκίσουν καρδιές!

18/4/24: 1:55

Κι αν επιστρέφω σε γνώριμα μέρη
είναι που αγαπώ την ανάμνηση
ορισμένων ανθρώπων
περισσότερο πλέον από τους ίδιους!
Την ανάμνηση που μου επέτρεψαν να κρατήσω
στα βαθύτερα κελιά της μνήμης
που σαν κατάδικος γυρνάω
σε τέσσερις τοίχους
που γράφω πάνω τους με τα νύχια μου
με την ελπίδα να εξοικειωθώ
με την σκληρή απουσία τους
ή ίσως κάποτε να τους δω αλλαγμένους
όπως άλλαξα κι εγώ μέσα τους!
Η οδύνη της κάθε απουσίας
έρχεται συχνά τα βράδια άξαφνα
Τότε που το μυαλό ηρεμεί
και θυμάται καλύτερα
τα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια
ακόμη και της πιο συνηθισμένης ημέρας!
Επιστρέφω σημαίνει πως προσδοκώ
να μπει επιτέλους ένα καλό τέλος
σε κάθε φιλία και ερωτική σχέση
ώστε να μην με ταλαιπωρεί πλέον
κάθε μου όνειρο, φαντασίωση, ελπίδα!

17/3/24: 17:33

Αν δεν παλεύεις για έναν καθαρότερο ουρανό

πως θα κοιτάξεις ένα άστρο πάνω στην θάλασσα;

Αν δεν ξαπλώνεις στα χλωρά χόρτα

πως θα δώσεις μορφές στα περαστικά σύννεφα;

Δεν έχει νόημα το να απεχθάνεσαι απλώς

αυτό που σου δώσανε για ζωή!

Δεν έχει πραγματική χαρά η κλεμμένη ευτυχία!

Κάνε πράξεις και ας τις θεωρείς ασήμαντες!

Δημιούργησε οτιδήποτε, και ας μην αντέξει στο χρόνο!

Γράψε ένα στίχο στην άμμο για να τον χαρίσεις στην θάλασσα

Χάραξε τα αρχικά εκείνης που αγαπάς σε ένα κορμό

Γράψε με σπρέι ένα στίχο

πάνω σε έναν άχρωμο τοίχο

Περπάτα για να νιώσεις μια απίστευτη ηρεμία

ακόμη και όταν υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου

Μονάχα όταν αντιληφθείς

την παροδικότητα της παρουσίας σου στον κόσμο

Θα ξέρεις πως έχει επιτέλους σημασία

μια ζωή που θα ανήκει σε εσένα!

Μεγαλείο είναι η αίσθηση ύπαρξης

σε έναν κόσμο ανυπόστατης ζωής!

Δεν είμαστε εδώ για να κερδίσουμε

κάποιας μορφής αθανασία!

Ζήσε όσο μπορείς πιο ανθρώπινα

Μην σπαταλάς το χρόνο σου

σε όσα τους δώσανε οι άλλοι αξία!

27/2/24: 19:06

Την δανεική ώρα που χαράζουμε

μόνοι μας πορεία άνευ λόγου

Περπατούμε δίχως να διστάζουμε

στα καρφιά κάθε αισχρολόγου

Πέρασα θάμνους και χόρτα ξερά

μέσα από ποτάμια και λάσπες

Και ακόμη δεν μου είναι φανερά

εκείνα τα διδάγματα για αγάπες

Την ώρα που η νύχτα πέφτει

αναπάντεχα σαν λύτρωση

Ο ύπνος θα με βγάλει ψεύτη

καμία αλήθεια δεν θα φανερώσει

Και ο ήλιος που βρίσκεται ψηλά

μάταιος ο κόπος να τον φτάσω

Δεν είμαι Ίκαρος με κέρινα φτερά

τον κάθε φόβο μου να δαμάσω

24/2/24: 7:43

Συνηθίσαμε τις κακές ειδήσεις

Τον σχολικό εκφοβισμό

Τον φόβο τα βράδια στις μεγαλουπόλεις

Τις αυτοκτονίες υπερχρεωμένων 

Τις ανθρωποκτονίες στις ερωτικές σχέσεις

Τον ψυχολογικό πόλεμο στις δουλειές

Το οχτάωρο μόνο στα χαρτιά

Τους νόμους που δεν έχουν καμία ισχύ

Τη διεφθαρμένη δικαιοσύνη

Τους βολικούς νόμους, για τους λίγους

Τις επιλεκτικές ευαισθησίες

Τα νέα πρότυπα ομορφιάς

Την φασιστική αποδοχή ορισμένων

κακού τύπου ομοφυλόφιλων

και παχύσαρκων μοντέλων

Τις δήθεν φεμινίστριες που εκφράζουν

μόνο τον μισανδρισμό

Την εχθρότητα των φύλων

Την ωριμότητα ορισμένων παιδιών

Τις εξαρτήσεις εφήβων

Την προπαγάνδα από πληρωμένα κανάλια

Τα προβοκάτσια μεταξύ κομμάτων

Τη θέαση αστέγων

Την εκμετάλλευση των τραπεζών

Την κρατική αδιαφορία

Τις κρατικές δολοφονίες

Την απουσία εθνότητας των λαών

Τους πολέμους στην τηλεόραση

Το κάψιμο δασών

Το κλείσιμο παραλιών

Την πράσινη ανάπτυξη

Τις ανεμογεννήτριες στις κορυφές βουνών

Τα φωτοβολταϊκά στα χωράφια

Την ακρίβεια στις καθημερινές μας ανάγκες

Την φτωχοποίηση όσων ζούσαν με αξιοπρέπεια,

Τους ηττοπαθείς ανενεργούς πολίτες

Τους θρασύδειλους αμόρφωτους

Τους λαθρομετανάστες που πληρώνονται στα ΑΤΜ

Τους δήθεν επαναστάτες με πλάτες συνδικαλιστών

Τους υποκριτές με το εύκολο χαμόγελο

Τους δοσίλογους δήθεν καλοπροαίρετους

Τους φτιαχτούς ρόλους ανδρών και γυναικών

Τις κοινωνικές ανάγκες

Τις προσωπικές υποχρεώσεις

Τη ζωή που κυλάει για να φεύγει

Την υπερβολική αγάπη κατοικίδιων

από μοναχικούς απογοητευμένους ανθρώπους

Τον βασανισμό ζώων από ψυχολογικά ασταθείς

Τη διάδοσή της πολυγαμικοτητας από ψυχολόγους

Την αγάπη που κατοικεί μόνο στα μυαλά ονειροπόλων

Τους ανίκανους να ερωτευτούν εγωιστές

Την καθημερινή μιζέρια

Το άθλιο χιούμορ κυνικών

Το αμήχανο χαμόγελο κοινωνικών

Συνηθίσαμε να είμαστε άβουλοι

δυσαρεστημένοι, ανέκφραστοι, κρυψίνοες

Συνηθίσαμε στην άχαρη ζωή της καθημερινότητας 

Καιρός λοιπόν να βγούμε στον Ήλιο

Καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε

για τη μοναδικότητα της ζωής

μήπως και ζήσουμε όσο υπόλοιπο μας απομένει

με αξιοπρέπεια και πραγματική ευτυχία!

11/2/24: (2) 22:46

Θα σε ψάχνω στα όνειρα μου!

Διότι κάποτε υπήρξα ένα χαμόγελο

και αυτό μου επιτρέπει

να νιώθω ξανά λίγη

από εκείνη την αίσθηση

πραγματικής ευτυχίας!

Δυστυχία είναι το να γράφω ποιήματα

που ποτέ δεν θα διαβάσεις!

Παραβιάζει πόρτες η μορφή σου τα βράδια!

Νιώθω κάποια παρουσία

δίπλα μου στο κρεβάτι

Δε τολμώ όμως να γυρίσω το πλευρό μου

επειδή φοβάμαι το κενό

που θα αντικρύσω!

Δυστυχία είναι

να διατηρείς πεισματικά μνήμες

παρελθοντικής ευτυχίας

ερμητικά κλεισμένες στην φορμόλη

Υπαρκτές μόνο όσο δεν αποσυντίθενται

Όμως νεκρές, όπως ο χρόνος

που ποτέ ξανά δεν επιστρέφει!

Δυστυχία είναι

το να επιβάλλεις στον εαυτό σου

να αλλάξει τόσο πολύ

Ώστε να μην θυμάσαι πλέον

τι ήταν εκείνο που αγάπησε

κάποιος σε εσένα!

Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια

να προχωρήσεις

Να μην κρατάς τίποτα, καμία μνήμη

από αυτό που κάποτε ήσουν!

Να γκρεμίζεις την εικόνα σου

από τον πιο ψηλό γκρεμό

ώστε να μην μείνει τίποτα απολύτως!

Να γίνεις επιτέλους κάποιος άλλος

ακόμη και αν πάντοτε υπήρξες

τόσο πολύ σταθερός χαρακτήρας

Και αυτό είναι το μεγάλο τίμημα

κάθε έρωτα που τελείωσε με πόνο!

Να σκοτώσεις τον ίδιο σου τον εαυτό

μήπως κάποτε ανακαλύψεις

τι ήταν τόσο αληθινό μέσα του!

Δυστυχία είναι να διαβάζω τα βράδια

τυχαίες σελίδες αγαπημένων

πολυδιαβασμένων βιβλίων

Και ύστερα να αφηγούμαι

παλιές ιστορίες σε τρίτο πρόσωπο

έχοντας την αίσθηση

της παρουσίας σου!

11/2/24: 22:46

Σαν εφιάλτης η ζωή περνά

Με σηκώνει από το κρεβάτι βίαια

για τη δουλειά

Μου φορά μια μάσκα με το ζόρι

που την πετώ σε κάθε ευκαιρία με μένος

Μια φτηνιάρικη αποκριάτικη μάσκα

με ένα παγωμένο πλαστικό χαμόγελο

Και όλοι μου λένε να την φοράω

να στηρίζομαι σε αυτή την εικόνα

προκειμένου να ζήσω

με λίγες εκατοντάδες ευρώ το μήνα

χωρίς ταυτότητα

χωρίς συναισθήματα

χωρίς αίσθηση μοναξιάς

χωρίς εαυτό!

Ξεπουλιόμαστε για την αίσθηση επιβίωσης!

Κλείνω τα χειρόγραφα μου σε ένα μπουκάλι

και τα πετώ στην θάλασσα αδιαφορώντας

για το ποιος θα είναι ο παραλήπτης τους

Διότι τις περισσότερες φορές

το ταξίδι του ποιητικού λόγου

έχει μεγαλύτερη σημασία

Αρκεί να σωθεί ένας στίχος

από της θάλασσας τα κύματα

ώστε να διασωθεί η ίδια η ανθρωπότητα

από την αυτοκαταστροφική της μανία!

9/2/24: 10:43

Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο
από έναν άνθρωπο
που έχει αρχίσει να ξεχνάει!
Φιλίες
Έρωτες
Πως είναι η ξεγνοιασιά 
Το αυθόρμητο χαμόγελο
Η πίστη στην ανθρώπινη καλοσύνη
Ένας άνθρωπος χωρίς μνήμες
Είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ!
Ακόμη και μέσα στην παροδική
αίσθηση ύπαρξης
στον γήινο χρόνο!

6/2/24: 15:30

Προστατέψτε όλα τα παιδιά πάση θυσία

από τις ορδές εκδικητικών στείρων

Από εμφυτεύσεις ακατάλληλων ονείρων

και γονείς που βρίσκονται σε αφασία

Προστατέψτε τα παιδιά, είν' η μόνη ουσία

σε αυτή τη νέα βδελυρή εποχή

Και κάντε όλοι μαζί εσπευσμένα αποχή

μην περιμένετε κανέναν μεσσία

Επικίνδυνοι εξτρεμιστές, πάντα διαδίδουν

μέσα από τα χρωματιστά βιβλία

στα πλέον επικίνδυνα δημόσια σχολεία

τη νέα πανδημία μας μεταδίδουν

Δεν επιτρέπω να με λένε συντηρητικό

έχουν δόλο, ανατρέπουν τη λογική

Παρουσιάζουν μια νέα κατάσταση μαγική

και δελεάζουν τον κάθε παθητικό

Δηλητηριώδη η προπαγάνδα στις ειδήσεις

προβάλουν μόνο αρρωστημένα μυαλά

και δεν πρόκειται να προσγειωθούμε ομαλά

όταν μας δίνουν ύστερα όλες τις λύσεις!

31/1/24: 23:33

Κάθε άνθρωπος αλλάζει

ύστερα από ένα μεγάλο σοκ

Έναν έρωτα που προδόθηκε

Κάποιον συγγενή που έχασε ξαφνικά

η κάποιον πολύ καλό του φίλο

Μια αναπάντεχη αρρώστια

που τον έκανε να εκτιμήσει τη Ζωή!

Πάντα όμως κάτι που θεωρούσε

αδύνατο να του συμβεί!

Μην θεωρείτε τη Ζωή δεδομένη!

Δεν είναι στην ίδια την Φύση

δεδομένη οποιαδήποτε ομορφιά της!

Μια πυρκαγιά η μία πλημμύρα αρκεί

για να καταστρέψει τα πάντα!

Είναι σκληρή η κάθε μορφής ομορφιά

και κερδίζεται μονάχα

με προσωπικό αγώνα και κόπο!

Για αυτό νιώθουμε υπέροχα

ύστερα από καθετί που καταφέραμε!

Πήγαμε κόντρα με σθένος

στην κάθε μας ανέλπιδη σκέψη

που δυσκόλευε τον αγώνα μας

Παλέψαμε με πείσμα προκειμένου

να κατορθώσουμε τους στόχους μας

Αν λοιπόν θεωρούσαμε δεδομένη τη Ζωή

θα ήμασταν κιόλας ήδη νεκροί

που απλώς θα ξοδεύαμε το οξυγόνο των άλλων!

Μην περιμένεις κάποιο δυσάρεστο γεγονός

ώστε να σε ωθήσει να ζήσεις τη Ζωή σου!

Ζήσε τώρα!

Εκτίμησε επιτέλους πως ήσουν ο τυχερός

ανάμεσα στους αμέτρητους κόκκους άμμου

που του δόθηκε η ευκαιρία να έρθει στον κόσμο!

Εκείνος που δεν καταφέρνει να τον αλλάξει

καμία δυστυχία ακόμη και ευτυχία

είναι έρμαιο του δηλητηριώδη εγωισμού του!

26/1/24: 12:20

Πως μπορείς;

Αλήθεια... πως μπορείς;

Να εξομολογείσαι με τις ώρες

σε έναν άνθρωπο που γνωρίζεις

Να μιλάς για τα πάντα μαζί του

Να τον θεωρείς φίλο και σύντροφο

Να μην ντραπείς να μοιραστείς

τις πιο κακές σου στιγμές

τότε που δεν ήσουν ο εαυτός σου

τότε που μίσησες αυτό που έγινες

Και εκείνος μένει!

Σε ακούει προσεχτικά

σε αισθάνεται

σε καταλαβαίνει

Προσπαθεί να κατανοήσει

ποιος ο λόγος που έγινες

κάτι που ποτέ άλλοτε δεν ήσουν!

Και μαζεύει τα κομμάτια σου

σαν να ήταν δικά του!

Μαζεύει σε ένα μέρος της καρδιάς του

λύπες, δάκρυα, φωνές, μίση...

Και σου δίνει το κατάλληλο φάρμακο

για κάθε περίπτωση

όπως αστεία τσαλακώνοντας τον εαυτό του

αρκεί να σε βλέπει να γελάς!

Διότι το Εγώ, έχει πλέον εξαφανιστεί!

Όπως ανιδιοτελή δοτικότητα

λόγια και πράξεις Αγάπης

Ώσπου να κατορθώσει

να ρουφήξει από κάθε σου πληγή

το πικρό δηλητήριο του πόνου

παίρνοντας στους ήδη κουρασμένους του ώμους

το βάρος της ενήλικης ευθύνης

για την ευτυχία σου!

Πως μπορείς λοιπόν

να φεύγεις τόσο σύντομα

τρέχοντας μάλιστα τρομαγμένη

με την εκδίκηση να φαίνεται στα μάτια

επειδή δεν σε έμαθε κανένας

πως υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα

μια διαφορετική ζωή!

Τόσο πολύ σπάνια

για αυτό τόσο πολύτιμη!

Δεν θα μάθεις ποτέ σου

αν δεν έχεις θρησκευτική πίστη

στον άλλο που σου εκφράζεται ερωτικά

αν είναι κλέφτης στιγμών

η απραγματοποίητής ευχών!

Μείνε διότι ο χρόνος είναι λίγος!

Και η ζωή μια μάχη δίχως τέλος!

16/1/24: 9:19

Μάθαμε να συνυπάρχουμε

ανέκφραστοι ερωτικά

ως ζευγάρια, υποθετικά

Άνθρωποι που ποτέ τους

δεν τόλμησαν

τον φόβο να νικήσουν

Ποτέ τους δεν τόλμησαν

ελεύθεροι να ζήσουν!

Μέτριοι, ηττοπαθείς

νοσταλγοί ένδοξων ονείρων

Και η φαντασία τους

όμοια με ονείρωξη στείρων!

Μάθαμε να συνυπάρχουμε

κοινωνικοί και πάντα ευχάριστοι

Πάντα ευδιάθετοι, εξωστρεφείς

Διότι φοβόμαστε να είμαστε εμείς

οι περίεργοι και οι αχάριστοι!

Κι έτσι, σε κάθε ξένο δίνουμε

την τέλεια εικόνα!

Κι όμως τις νύχτες στο σπίτι

κοιτάζοντας στον καθρέπτη

βλέπουμε μια πληγωμένη περσόνα

Καθώς αντιλαμβανόμαστε

πως συνεχώς προδίδουμε

τον ίδιο μας τον εαυτό

μας το ανταποδίδουμε

με ξενύχτι σκληρό

Σαν αθώοι νιώθουμε πάντα

το βάρος της αλήθειας 

και δεν έχουμε πλέον θάρρος

να αποδεχτούμε όρθιοι

το θάνατο της συνήθειας!

5/1/24: 4:00

Όταν σβήσουν τα φώτα

τι θα δούμε;

Ίσκιους ονείρων

να περιφέρονται

σαν άστεγοι

σε πόλεις απάνθρωπες;

Απελπισμένους ναρκομανείς

νοσταλγούς των κατασκευασμένων

για τα πλήθη του κόσμου

εορταστικών περιόδων

ή μήπως μοναχικούς διαβάτες

άδειων πεζόδρομων

την ώρα που κλείνουν

τα καταστήματα

ώστε να αισθάνονται

σαν να τους κλείνουν

την πόρτα στο σπίτι!

Όποτε κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα

μετά το πέρας κάθε εορταστικής περιόδου

αναρωτήσου τους λόγους που τα άνοιξαν!

Και ο κόσμος δεν θα μοιάζει ποτέ ξανά ίδιος

ποτέ ξανά γνώριμος, ασφαλής, αφελώς όμορφος

Και η κάθε ομορφιά του, θα μοιάζει πλέον

ένας προσωπικός αγώνας

δεν θα είναι ποτέ ξανά ένα πιάτο σερβιρισμένο! 

Να είσαι έτοιμος λοιπόν

για μια ευτυχία αποκτημένη με κόπο

Και ποτέ ξανά δεν θα είσαι ίδιος!

30/12/23: 11:15

Τι κρίμα!

Να κοιτάζεις μια θάλασσα

που δεν μπορείς να κολυμπήσεις

Έναν ουρανό που δεν μπορείς να πετάξεις

Μια γη που δεν μπορείς να περπατήσεις

δίχως φόβο

Τι κρίμα! Πόσο κρίμα!

Να νιώθεις πως ανήκεις

εκεί που δεν μπορείς να φτάσεις!

Να νιώθεις ξένος στον ίδιο τον κόσμο

που σε δημιούργησε

Ένας παρείσακτος ταξιδιώτης

του ανέφικτου

Ένας ποιητής άγνωστος

σε φίλους που δεν θα γνωρίσεις ποτέ

σε σχέσεις που δεν θα τις τραγουδήσεις ποτέ!

Κι όμως έχεις ήδη γίνει

κάποιος υπαρκτός μέσα στον κόσμο

χωρίς να το έχεις αντιληφθεί

Διότι κάθε πραγματικότητα

ξέρει πως να σε απομονώνει

Να σε γεμίζει ενοχές ξένες

διότι δεν βρίσκει η αθλιότητα

πραγματικές κατηγορίες

για τους τολμηρούς διαβάτες

άγνωστων δρόμων!

Και το κρίμα στο λαιμό

επίδοξων κλεφτών ευτυχίας

χάρη στην ανέχεια

και την πονηρή κατηγορία

όσων ζουν ως ξενιστές

στα μυαλά των τίμιων

εραστών του συνειδητού

που τόλμησαν ως άξιοι

να βάλουν τέλος στην αυτολύπηση!

11/12/23: 16:41

Πάντοτε μου άρεσαν οι λέξεις!
Τα όμορφα λόγια που ομορφαίνουν τη ζωή!
Οι λέξεις από μόνες τους
δημιουργούν συναισθήματα
Μια ατμόσφαιρα μοναδική
και όλη η ασχήμια
της ανθρώπινης φύσης
εξαφανίζεται με λόγια απλά
όπως σε θέλω
σε ποθώ
μου λείπεις!
Και όταν η ανάγκη για έκφραση
συνδυάσει τις λέξεις
σε μια περίτεχνη και ευφάνταστη 
έκλαμψη του νου
Αυτό συμβαίνει διότι το ερέθισμα προέρχεται
είτε από την αναπάντεχη οδύνη
κάποιας θλιβερής διαπίστωσης
Είτε από κάποια άξαφνη
εύθυμη κατάσταση ευθύνης!
Να μπλέκεις τις λέξεις
όπως μπλέκουν τα δάχτυλα τους
οι ερωτευμένοι εραστές
τη στιγμή που τα κορμιά τους
μπερδεύονται κατά την αναζήτηση
της αίσθησης ψευδαίσθησης
της θεϊκής υπόστασης!

4/12/23: 00:08

Απέραντη μοναξιά!

Σαν τη γραμμή του ορίζοντα

που κοιτάζω επίμονα

καθώς εξαφανίζεται σιγά σιγά

εκείνα τα φθινοπωρινά σούρουπα

τις στιγμές που μου κάνει παρέα

η θάλασσα με τον φλοίσβο της

Εγκαταλελειμμένος, κενός

σαν παλιό ερημωμένο σπίτι

που πέθαναν οι ιδιοκτήτες του

και δεν το επισκέπτεται πια κανείς!

Με εκείνα τα κλειστά ξεθωριασμένα παράθυρα

και τις σκουριασμένες κλειδαριές στις πόρτες

Με τον ίσκιο του βαρύ σαν μνήμες

να πέφτει αθόρυβα πάνω

σε βρόμικα σπασμένα πεζοδρόμια

Νιώθω υπαρκτός μονάχα όταν

υπάρχει η αίσθηση του πόνου!

Και η θέληση διαφυγής

από μια κοινότοπη πραγματικότητα!

Ποιος ριψοκινδυνευει διαρκώς

το να επιστρέφει γυμνός

στα εθελουσία βασανιστήρια

των βιωμάτων του;

Μονάχα όποιος έχει την θέληση

να γλιτώσει τον εαυτό του

από την εθελούσια έξοδο

σε έναν τόσο έντονα λευκό κόσμο

Όπως εκείνον που καταπίνουν

οι αχτίδες ενός αφιλόξενου Ήλιου!

15/11/23: 20:05

Ποιος έκανε τη ζωή μου

ένα αφόρητο μακρύ ταξίδι

και ύστερα ξαπόστασε

σε ένα ξέφωτο

σε άγνωστο δάσος

όπου η φύση σε καλεί

εσένα προσωπικά

για να σε γαλουχήσει

Ποιος θα κάνει τη ζωή ενός άλλου

να δει αυτά που είδε

με μάτια δακρυσμένα

και να σταθεί σε έρημη ακτή

με τους γλάρους να αναφωνούν

για τα όσα είδαν να πεθαίνουν

και από ψηλά να πέφτουν

σαν πέτρες στην θάλασσα

οι βαριές μας σκέψεις

που πέταξε ένα παιδί θαρρώντας

να πάνε μακριά οι οδύνες

ενός μοναχικού ονείρου

Ποιος άραγε πληγώθηκε

από κάποιον άγνωστο κακεντρεχή;

Διότι αυτή είναι συνήθως

δουλειά των όσων γνωρίσαμε! 

Και ύστερα είδαμε ως μόνη επιλογή

την άχαρη απομόνωση

σε κάποιο σπίτι

με μόνιμα κλειστά παράθυρα

Ή σε κάποια σκληρή ιδεολογία

που απομακρύνει τους ανθρώπους!

Δεν έχουν λοιπόν δικαίωμα να μιλούν

όσοι δεν τόλμησαν καν

να μπουν έστω νοητικά

στα σκοτεινά δωμάτια

που δημιούργησαν οι μνήμες!

11/11/21: 17:57

Και ξεκινούν δύο άνθρωποι μαζί

ο ένας για τον άλλο

με αυταπάρνηση

ο ένας μέσα στον άλλο

με ανιδιοτέλεια

Και καταλήγουν σύντομα

ο ένας πάνω από τον άλλο

με δηλητηριώδη εγωκεντρισμό

ο ένας πίσω από τον άλλο

με διαρκή εκφοβισμό

Και αυτό το ονομάζουν σχέση!

Αν δεν ξεχνάς τον εγωισμό σου

κοιτάζοντας δυο μάτια

με τον θαυμασμό δύο αστεριών

Αν δεν πονάς τη στιγμή που ο άλλος ματώνει

Αν δεν νιώθεις χαρά με την χαρά του

Και η αγκαλιά έχει το νόημα της προσφοράς

και όχι της απόγνωσης

Τότε δεν μπορείς να ξέρεις

τη σημασία της πραγματικής Αγάπης!

Και να θυμάσαι φίλε μου

όταν τελειώνεις

γεμάτος απόλυτη ικανοποίηση

να παραμένεις μέσα της

ώσπου να καταλαγιάσει το πάθος

Και έτσι παραλυμένος

ύστερα από την τόση ένταση

να ξεκουράζεις το σώμα σου

παραμένοντας εγκλωβισμένος

ανάμεσα στα πόδια της

ενώ ταυτόχρονα την αγκαλιάζεις

με όλο σου το Είναι!

Κάπως έτσι νιώθεις επιτέλους

πως δεν είναι μάταιη η ζωή!

31/10/23: 21:25

Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι

Βρίσκουν μια δουλειά

Αφοσιώνονται πλήρως στη δουλειά

Δίνουν τα πάντα για μια δουλειά!

Ζουν μόνο για τη δουλειά!

Και ύστερα, δεν τους θυμάται κανείς!

Ούτε για τον χρόνο που ξόδεψαν

Ούτε για τις θυσίες που έκαναν

Ούτε για τα προβλήματα υγείας που δημιουργήθηκαν

Ούτε ακόμα για την καριέρα που έκαναν!

Φρόντισε να σε θυμούνται

για τον χρόνο που δεν έδωσες στη δουλειά σου!

Το να είσαι απλώς ένα γρανάζι του συστήματος

είτε είσαι το μικρότερο

είτε είσαι το μεγαλύτερο

Και πάλι γρανάζι είσαι!

Μην επιτρέψεις στην καθημερινότητα

να καθορίζει την δήθεν ελευθερία σου

το πόσο μήκος έχουν οι αλυσίδες σου!

Οι μικρότερες είναι για τους χαμηλόμισθους

οι μακρύτερες για τους υψηλόμισθους

Όσο πιο μακριά σε αφήνουν να πας

τόσο πιο ελεύθερος νιώθεις ανόητε!

Και για αυτή την αίσθηση της απόστασης

είσαι ικανός να πράξεις με δόλο

Να φοράς αυτό το κουραστικά

υποκριτικό χαμόγελο καθημερινά

Και να επιστρέφεις τόσο άδειος συναισθηματικά

σε ένα σπίτι όπου σε περιμένει υπομονετικά

η απραξία εξαιτίας της κούρασης!

Η υπερβολική αφοσίωση σε μια δουλειά

είναι οι φίλοι που δεν έχεις

ο έρωτας που δεν ζεις

η απουσία ενδιαφερόντων

δραστηριοτήτων εκείνων που σε αναπτύσσουν

που σε μαθαίνουν να αγαπάς τον Εαυτό σου!

Όσο λιγότερο αγαπάς τη ζωή που κάνεις

τόσο περισσότερο δουλεύεις!

Δεν είναι απλώς θέμα επιβίωσης

Είναι τα κενά που καλύπτεις πρόχειρα

με τραυμαπλάστ στο χρώμα του δέρματος σου

Για να μην βλέπουν οι άλλοι πόσο ματώνεις

από τα καθημερινά κοψίματα

που σου προκαλούν αιχμηρές συμπεριφορές!